یه مهمون کوچولو

من و همسرم در اسفند ماه سال1388در یک روز قشنگ  زندگی خودمونو شروع کردیم و به لطف خدای بزرگ در کنار هم پستی و بلندی های روزگار رو گذروندیم در سال1393با کمک خداوند و حمایتهایی که شدیم شرایط زندگی برای دعوت کردن یک مهمون کوچولو به خونه مون مساعد شد.

سخته به روال زندگی که مدتها بهش خو کردی پشت کنی و بزرگترین مسئولیتها رو تقبل کنی ، سخته یه نقش جدید برای خودت بسازی و بدونی که قراره بیشترین تغییرات رو در زندگی ای که قبلاً همه چیزش راحت بود بدی اما وقتی خداوند انسان رو برای تکامل خلق کرده و وقتی حس میکنی چیزی باید باشه که نیست دیگه همه ی این دوگانگی ها رو کنار میذاری و انتخاب میکنی ..... انتخاب می کنی و از طرف خداوند انتخاب می شی.....

اولین باری که این احساسات با همه تناقضهاش به سراغم اومد با تمام وجودم خواستمت و اولین باری که تو با ضربان قلب معصوم و کوچولوت به من مژده بودنت رو دادی یعنی دهم اسفند سال1393 برای من  روز قشنگی رو رقم زدی که تا ابد در حاطرم حک شد.

چهاردهم فروردین فهمیدیم فرشته کوچولویی که خدای مهربون از بین دسته گلهای بهشتیش به ما هدیه داده یه گل پسر عزیزه و صدای گریه پسر کوچولوی من ساعت16و15دقیقه روز19شهریور94 صدایی بود که تا آخر عمرم قشنگتر از اون رو نخواهم شنید 

اینجا می خوام از روزای قشنگ با تو بودن بنویسم مهمون کوچولوی عزیز ما.....