شب ایرانی...

آیین باستانی ایران میترائیسم و میترا الهه والا مقام ایرانیست...

چه دوست داشته باشیم و چه نه اجدادمان تا زمان داریوش بزرگ در فرهنگ میترائیسم خورشید را ارج و قربی می نهادند که نمی دانم پرستش بوده یا نه...ولی میترا نماد خورشید در اولین شب زمستان به دنیا آمد و ایرانیان به شکرانه ی این زاد روز هر ساله شب یلدا (به معنی شب تولد) را جشن می گرفتند و مردم تبار آذربایجان(که زادگاه زرتشت و از مراکز اصلی سرزمین پارس بوده و خواهد ماند)آن شب را خوراکی شیرین به نام قاویت صرف می کردند و ایرانیان به جشن و پایکوبی بودند و این سنت هنوز هم در زمان تولد نوزادی از ایرانیان رواج دارد

از سوی دیگر و شاید به بهانه ی تولد میترا این شب را شب آغاز آفرینش زمین میدانند و هندوانه نمادی از کره ی زمین و انار مظهر ستارگانیست که از دیر باز ایرانیان سهم آنها را در تقدیر خود وسیع می انگاشتند.

در کنار اینها آغاز زمستان برای مردمی که خورشید را گرامی می داشتند و سرما را از اهریمن میدانستند ناگوار بود از همین رو گندم و هفت میوه به قداست عذذ هفت برای برکت سفره ها در زمستانهای سخت رکن اصلی یلدا شد..

و هراس ایرانیان از تاریکی که مظهر اهریمن بود و شناخت آنها از نجوم که بلندترین تاریکی سال را می شناختند آنها را بر این میداشت که آن شب را در کنار هم باشند و با جشن و پایکوبی سرما و تاریکی را از خود برهانند مبادا که این فرزندان اهریمن هراس پاک مردمان این دیار را متوجه شوند...و در واقع این جشن از نوعی اضطراب هم برمی آمد...

آرین عزیز من مانند نام زیبایت از فرهنگی برخاستی که اگر بخواهی آنقدر غنی هست که برای ابد پناه روانت باشد...

و این حق توست به عهده ی من....و مسئولیتی بزرگ بر شانه هایم...که باورهای ایرانی را بشناسانمت...که از خرافات و جهل که آفت دین و دنیاست بر حذر دارمت...بگذار کوته فکران گناهکار بدانندمان...من تو را ایرانی می پرورانم....

خواندن و نوشتن...دیدن و شنیدن...نه این است که ما می دانیم...و من تو را با جوهر جان مایه مباهات خواهم کرد...می اندیشم به بالندگیت...به جوانیت...به زمانی که بر اساس رفتار و گفتار قضاوت خواهی شد...مغرور می خواهمت....با اعتماد به نفس می خواهمت...سرسخت می خواهمت...گزیده گو و آگاه می خواهمت...با سواد و سنگین می خواهمت...و می توانم کمکت کنم همانی باشی که باید......